سه شنبه, 14 اسفند , 1397 سه شنبه, ۱۴ اسفند , ۱۳۹۷

آیت الله دژکام : بهره برداری از منابع طبیعی باید به شکلی باشد که منابع تخریب نشود و برای نسل بعد باقی بماند

تصاویر ::

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل نهاد نماینده ولی فقیه در استان فارس، آیت‌الله لطف‌الله دژکام، نماینده ولی فقیه در استان فارس با مدیرکل منابع طبیعی و جمعی از معاونین به مناسبت روز درختکاری دیدار و گفت و گو کرد.

متن خام سخنان آیت الله دژکام در این دیدار به شرح زیر می باشد :

بسم الله الرّحمن الرّحیم

در ابتدا از حضور همه بزرگواران تشکر میکنم که در خصوص منابع طبیعی و روز درخت کاری به بحث مهم فرهنگ سازی توجه کرده اند و به نوعی چون روحانیت هم در مسئله فرهنگ سازی نقش مؤثری دارد این جلسه برپا شده است تا دور هم جمع شویم و گفت و گویی در این خصوص داشته باشیم و به نتایج مطلوب برسیم.
مطالب گسترده ای که جناب مهندس بوستانی بیان کردند و هر کدام از سرفصل هایی که مطرح کردند جای این دارد که در موردش مطالعه و بحث شود و هم فکری انجام گیرد تا نتایج بهتری نصیب کشور و جامعه شود ولی بنده به صورت یک نگاه کلی و خیلی گذرا خدمت شما عرض می کنم که قاعدتا منابع طبیعی باید مورد استفاده و بهره برداری انسان قرار گیرد.
ما باید به بهره برداری از منابع طبیعی به صورت ویژه توجه کنیم و از آن به نفع انسان بهره برداری کنیم بنابراین کسی نمی گوید کلا بهره برداری نکنید بلکه اصل اول این است که باید بهره برداری شود و عرصه وسیع منابع طبیعی مورد استفاده انسان ها قرار گیرد اما گاهی، زمانی که میخواهیم این اصل را پیاده کنیم منابع طبیعی توسط بهره بردار تخریب می شود و از بین می رود و دیگر قابل احیا نیز نیست پس به این شکل نمی توان بهره برداری از منابع طبیعی را ادامه داد.
بهره برداری از منابع طبیعی باید به شکلی باشد که منابع تخریب نشود و برای نسل بعد باقی بماند. قاعدتا وقتی می گوییم بهره برداری باشد اما منابع تخریب نشود نیاز به یک کار خیلی دقیق علمی و فرهنگی داریم که بنده خیلی صریح می گویم متاسفانه این کار را انجام نداده ایم.
ما خیلی وقت ها نمی دانیم چقدر امکانات داریم و چقدر می توان از ظرفیت های موجود بهره برداری کرد و چقدر باید بازسازی کنیم گرچه برای این موارد فکر کرده ایم اما واقعیت امراین است که خطا از درون همین مجموعه شروع شده است.
خیلی از اشتباهات به خاطر سواستفاده نیست بلکه در مورد قضیه اطلاعات کافی وجود نداشته است.ندانستن و عدم آگاهی و علم کافی در خصوص مسائل مشکلی است که ما به واسطه بعضی از ملاحظات استمرارش می دهیم یعنی کسی که نمی داند و در کار وارد نیست را برخی وقت ها به عنوان کارشناس کار قرار می دهیم.
در خصوص منابع طبیعی و دست درازی به منابع اگرخود مدیر مربوطه گفت نادیده می گیریم یا فلان مسول دیگر به سازمان شما دستور داد نادیده بگیرید دیگر نمی شود ادامه داد چون این استثناها اگر شروع شد دیگر یکی دو تا نخواهد بود و یک زمانی چشم باز میکنیم و میبینیم منابع طبیعی را به دست خود نابود کرده ایم.
در جهت فرهنگ سازی می توان از باورهای مردم در جهت صحیح استفاده کرد.
ما خیلی وقت ها باورهایی در بین مردم داشتیم که به حفظ منابع و محیط زیست کمک می کرده است.مثلا در برخی شهرستانها قطع کردن درخت کُنار را خوب نمی دانند.
متاسفانه ما با یکسری از باورها به عنوان خرافه برخورد کردیم و نمی دانستیم این باورها نقش خوبی را در حفظ محیط زیست ایفا می کنند.
امروزه ما باید قسمتی که مربوط به حفظ و حراست منابع طبیعی است در کنار امکان بهره برداری بیشتر، فرهنگ آن، قانون و مقرات مربوطه و فقه موضوع را طوری که نیاز داریم تنظیم و تدوین کنیم.
نوع رویکردمان در حفاظت از محیط زیست و فرهنگسازی مربوط به آن باید طوری کنار هم چیده شود که ما با منابع خود مشکل پیدا نکنیم.خیلی باید ظریف تر از این مسائل را تبیین کرده باشیم و آنچه که داریم کافی نیست.
ما باید به نحوی سیاستگذاری کنیم که مردم متوجه شوند نگاه ما ناظر به حل مشکلات آنها بوده است.
چه مقدار از جمعیت کشور می خواهد از منابع طبیعی بهره برداری کند؟ از کدام منابع طبیعی نباید استفاده کرد؟ برای پاسخ به این پرسشها چه فکری کرده اید؟
بحث محیط زیست یا بحث حیات وحش نیز همین است.
رسما در برخی از تریبون ها گفته می شود که برای نگهداری تعدادی آهو در پارک بمو آیا این همه زمین نیاز است؟ما باید مردم را اقناع کنیم که این کار لازم است.
ما باید گردشگری حیات وحش را طوری سامان دهیم که گردشگری سالم در حیات وحش منبع درآمد شود نه اینکه شکار منبع درآمد شود.
نکته مهم این است که خود را با طبیعت هماهنگ کنیم یعنی هدف از این نظام حقوقی و احکام فقهی این باشد که ما با طبیعت هماهنگ شده باشیم و بهره برداری مناسب را انجام دهیم.
در قم بحث فقه محیط زیست و فقه منابع طبیعی به صورت جدی دنبال می شود.این کارها را شروع کردیم اما با یک گل بهار نمی شود و این کار باید تبدیل شود به بسته های آموزشی، فرهنگی و تربیتی و از دبستان تا دوره عالیه تحصیل و در روستا و شهر ما آموزش داده شود و ما حسن استفاده را از محیط زیست و منابع طبیعی کرده باشیم و در عین حال برای نسل های بعدی آن را حفظ کنیم.این امر بدون کار و تلاش علمی نمی شود.اگر کسی خیال می کند همین قدری که کار کردیم کافی است دارد اشتباه می کند چون تقاضا برای تصرف روزافزون است و ما آماده پاسخ گویی نیستیم.اگر تدبیر ها حساب شده نباشد منابع را از دست می دهیم.