بیانات در دیدار با شورای قضایی استان فارس
به گزارش روابط عمومی نهاد نماینده ولی فقیه در استان فارس و امام جمعه شیراز، دیدار شورای قضایی استان فارس با آیت الله دژکام، چهارشنبه ۱۷ فروردین ماه برگزار گردید.
متن کامل بیانات آیت الله دژکام در این دیدار بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
بنده خدمت همه شما بزرگواران سال جدید هجری شمسی و ایام ماه رمضان را تبریک عرض می کنم و از خدای متعال می خواهم انشاالله امسال توفیق خدمت، عبادت و اطاعت را بیش از پیش به همه عزیزان عنایت کند و سعادت مندی همه بزرگواران در دنیا و آخرت آرزوی ما است.
الحمدالله دوره پر تلاشی در زمان جناب آقای اژه ای در مجموعه قضایی کشور شروع شده است و انسان حس می کند که بالاخره تحولی که در دستگاه قضایی مدنظر است و سندی برای آن تنظیم شده امروز دنبال اجرایی شدن آن هستند و واقعا تلاش ها نشانگر این نکته است
البته شما هم می دانید که انسان برای هدفش زحمت میکشد و کار میکند اما همه مسائل این عالم دست ما نیست و در این ماه رمضان باید از خدا بخواهیم آنچه که برای امت اسلامی و ملت ایران خیر است را خدا مقدر کند والا تلاش می کنیم ولی می بینیم همه تلاش های ما با اینکه خالصانه بوده چون نتیجه دست خداست به نتیجه نرسیده است.
جملاتی از حضرت امام حسین (ع) در روز عاشورا نقل شده است که حضرت در دعایی عرضه می دارد خدایا اگر فتح را برای ما مقدر نکرده ای یعنی تلاش کرده ایم اما فتح مقدر نیست برای دیگری از ما قرار بده که این اشاره به ظهور امام زمان(عج) می کند. اینکه عاشورا با ظهور پیوند می خورد به خاطر همین دعای امام حسین (ع) در روز عاشورا است.
ما نسبت به آینده جهان نا امید نیستیم اما دلمان می خواهد گاهی اوقات خودمان در نقشی که داریم قوی تر باشیم.
امروز ملت مسلمان ایران تلاش می کند. آیا این تلاش منتهی به ظهور می شود؟ دست ما نیست و باید دعا کنیم.
ممکن است بداء پیش بیاید، بداء یعنی موردی در ظاهر دارد درست می شود اما مقدر خدا چیز دیگری است و بعد از مدتی آنجور که می خواهیم نمی شود.
این از عقاید شیعه است و حتی اهل سنت ما را در اعتقاد به بداء متهم می کنند که این عقیده غلطی است ولی بداء جزء عقاید رسمی شیعه است.
می دانید که روایت از وجود مقدس امام صادق (ع) است که ایشان فرزندی به اسم اسماعیل داشتند و همه شواهد گواه این بود که ایشان امام شود و یک روز فوت شد و امام صادق(ع) فرمود بداءالله است یعنی یک چیزی که هیچ کس نمی دانست از اراده الهی آشکار شد و امام موسی کاظم(ع) امام جامعه اسلامی شد اما همه به حساب اسماعیل بودند و اسماعیلیه به همین دلیل تشکیل شد.
این واقعیتی است که ما همیشه باید در کمال تلاشی که انجام می دهیم بدانیم که اراده الهی نهایتا جهت دهی این عالم را می کند.
بنده ۳۰ سال پیش تدریس می کردم در کلاس و دانشجوها می گفتند هانتینگتون گفته تمدن اسلامی حتما نابود می شود و آنها تصور آخر الزمانی داشتند و می گفتند زمان آن رسیده که لیبرال دموکراسی حاکمیت به همه جهان پیدا کند و تمدن اسلامی نابود می شود، این پیش بینی هانگتینگون بود و این مطلب را نوشته و تبلیغش می کردند.
هانگتینگنتون یا ما چه کاره این عالم هستیم؟ خدا هست که عالم را می گرداند. آنها این ادعا را به اینجا کشاندند که انقلاب اسلامی به سال ۴۰ نمی رسد. اما به یاری خدا سال ۴۳ هم رد شد، پس اتفاقات عالم دست آنها نیست و دست ما هم نیست.
اراده ای که”یَا مَنْ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ، وَ لَا یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ اَحَدٌ غَیْرُهُ”، ای کسی که آنچه را بخواهد، انجام می دهد و هیچ کس جز او اینگونه (فعال ما یشاء) نیست.
این اراده الهی هست و هرچه او بخواهد می شود و دیگران هرچه تصمیم بگیرند معلوم نیست خدا بخواهد بشود.
این نکته را باید ما دنبال کنیم، در خصوص مسائل قضایی هم همین طور است یعنی نگاه به داوری و قضاوت در عالم گاهی به سمت های دیگری رفته است. ما می دانیم که مسیر از جای دیگری باید بگذرد. خواست الهی چیز دیگری است. به عنوان مثال می خواهم در بحث قتل نکته ای بگویم. در دنیا مجازات مرگ را زیر سوال برده اند و در عالم لیبرال مجازات مرگ را برداشته اند و استدلال هایی دارند و به جای مجازات مرگ زندان های طولانی مدت پیشنهاد داده اند و کشتن و قصاص را در مقابل کسی که کشته شده را غیر انسانی فرض کرده اند.
البته اینکه به صلح و سازش و عفو بیانجامد یک پرونده قتل در قرآن مجاز شمرده شده است.
دو آیه سوره مبارکه بقره چون ماه قرآن است را با هم مرور می کنیم. خداوند در آیه ۱۷۸ سوره بقره می فرماید “یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصَاصُ فِی الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْأُنْثَى بِالْأُنْثَى فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ شَیْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاءٌ إِلَیْهِ بِإِحْسَانٍ ذَلِکَ تَخْفِیفٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَرَحْمَهٌ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِکَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ”، این یعنی صلح و سازش شود و رضایت بگیرد و خدای متعال نفی نکرده است.
این عفو تخفیف است که خدا لطف کرده در جامعه که اگر کسی اشتباهی کرده و پشیمان شده است را عفو کند و این رحمت خدا نسبت به شما است.
در ادامه در آیه ۱۷۹ سوره بقره می فرماید “وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاهٌ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ”، ای عاقلان، حکم قصاص برای حفظ حیات شماست تا مگر (از قتل یکدیگر) بپرهیزید.
یعنی نمی شود به طور کلی قصاص را تعطیل کنید.در دنیا هر طرف می روند زیاده روی می کنند یک زمانی لباس کشیشی پوشیده و در کانادا دانش آموزان مدارس کلیسا را کشتند و گورهای دسته جمعی کشف می شود و امروز از طرف دیگر افتاده اند و قصاص را غیر انسانی می دانند و هیچ کدام از روی عقل نیست و به خاطر جهل است.
حیات اجتماعی این است که قصاص باشد وگرنه انسان زورگو کار خلاف خود را انجام می دهد، ببینید در حرم امام رضا (ع) یک روحانی در یک محیط عبادی که انسانی ترین فضا است با قمه کشته می شود. حال اگر قصاص نشود هر کی هر کی می شود و قصاص باید باشد اما در جایی که امکان صلح و سازش هست نیز نیکو است که صلح و سازش باشد. این رویکرد مسئول محترم قوه قضاییه نیز هست البته در مواردی که جای عفو، صلح و سازش است اما افرادی نظیر همان فردی که پرسنل نیروی انتظامی را به شهادت رساند باید زود معلوم شود که با این موارد خلاف امنیت شوخی نداریم و قصاص باید شود.
این نکاتی است که برای حفظ امنیت جامعه به آن نیاز داریم و یکی از وظایف دستگاه قضایی همین است که با این کیفرهایی که هست امنیت را در جامعه تامین کند که انشاالله در این زمینه موفق هستید.
یک بخش دیگر وظیفه قوه قضاییه که توقع اصلی و مراجعات اکثریت در این قسمت است ناظر به اجرای عدالت هست در محاکم و داوری بین کسانی که دعوای حقوقی دارند. در اینجا هم کار سنگینی بر عهده قاضی است گرچه از حیث مسئله امنیتی به آن حیثیت نباشد اما کار قاضی اینجا نیز سنگین است.
ما امروز در کشورمان یک مشکلی داریم که البته از نظر علمی باید پیمایش شود و پرونده ها باید بررسی علمی شود اما چیزی که احساس می شود این است کا ما در این بخش دعاوی حقوقی گاهی میبنیم مردم در یک مسئلهای گیر افتاده اند و معطل میشوند. باید مقداری از لحاظ حقوقی به این نکته فکر کنیم تا کسی از مردم معطل نماند.
کار در جامعه زمین می ماند و از این جهت که پای حقوق مردم در میان است باید جلوی آن گرفته شود.
از قضات محترم باید خواهش شود که این بار را از روی دوش جامعه بر دارید.
اینکه مرتب به تقوا دعوت می شویم همین است.
باید از خودمان انتقاد کنیم تا روز قیامت راحت تری داشته باشیم اگر انتقاد نکنیم مردم هم با ما تعارف می کنند و خیال می کنیم که کارمان خیلی درست است و روز قیامت گیر می افتیم.
بنابراین انتقاد از خود اشکالی ندارد، تقوا برای ما به عنوان روحانی ، به عنوان قاضی، به عنوان کسی که در مسائل اجتماعی مردم دخیل است ناظر به همین است که بالاخره خدا را در نظر بگیریم و مردم را معطل نکنیم تا گیر نیافتند. مطمئن باشید اگر شخص رییس قوه هم بخواهد نظارت کند قاضی اگر به درستی عمل نکند مگر چند پرونده را می توان بررسی کرد؟ این همه شعبی که در استان فارس است… چند پرونده را می توانیم در محضر رییس عنوان کنیم؟ اگر تقوا نباشد هر چه بازرسی و حراست داشته باشیم نمی توانیم و باز هم کار در جایی لنگ می زند.
این یک وظیفه درون سازمانی است که باید پیگیری کنیم تا با حفظ لطافت کار فرهنگی افراد مجموعه وابسته به دستگاه قضایی از حیث اعتلای فرهنگی رشد پیدا کنند.
مسئول محترم فرهنگی مجموعه شما باید کمک بنده کند نه برای نگاه اجتماعی بلکه برای نگاه درون سازمانی که بگوییم اهداف فرهنگی و نگاه دینی که مدنظر است در مجموعه اجرا می شود.
با توجه به سند نقشه مهندسی فرهنگی باید جلسه ای در خصوص مسائل فرهنگی مجموعه قضایی داشته باشیم تا هم فکری هایی با هم داشته باشیم. بخش دستگاه قضایی هرچه موفق تر عمل کند انعکاس آن در جامعه سبب افزایش امنیت، آرامش و اطمینان مردم از اینکه حامی دارند می شود.
همان طور که از نظر علمی و اتقان حکم دقت می شود باید در بخش فرهنگی نیز زمینه سازی کنیم.
انشاالله در قسمت فرهنگی بتوانیم هدف گذاری کنیم و بحث سبک زندگی اسلامی و امثالهم را به صورت ویژه خدمات دهیم و جواب بگیریم.
هرچه همدلی در جامعه افزایش پیدا کند موفقیت نظام بیشتر است. نگویید کسی نمی خواهد کار کند، کار می شود اما آنقدر گسسته از هم کار می شود که از یکدیگر خبر نداریم و از هم حمایت نمی کنیم.
انسجام اجتماعی به این معنا است که ما همدیگر را همدلانه درک کنیم و جایی که لازم است از ناحیه سایر نهاد ها حمایت شویم و این فضا در جلسات رسمی ایجاد نمی شود و نیاز به جلسات غیر اداری و غیر رسمی است و یکی از نقش هایی که روحانیت برای انسجام اجتماعی ایفا می کرده همین بوده است.
امروز ما باید این همدلی و انسجام اجتماعی را تقویت کنیم و چون می خواهیم همگانی شود باید مجالس ساده تر، صمیمی و خودمانی برگزار شود.
دیدگاهتان را بنویسید