شنبه, 24 شهریور , 1397 شنبه, ۲۴ شهریور , ۱۳۹۷

بیانات آیت الله دژکام دردیدار با جمعی از بانوان اساتید حوزه و دانشگاه

تصاویر ::

بسم الله الرّحمن الرّحیم

در ابتدا تشکر میکنم از حضور همه شما بانوان محترم و فرهیخته که تشریف فرما شدید در این جلسه و طبیعتا نیاز هست که نسبت به مسائل امور بانوان خصوصا در حوزه فرهنگی همفکری انجام بگیرد.
مدیریت کردن مسائل فرهنگی و اجتماعی در حوزه بانوان نیازمند مقدماتی است که یکی از این مقدمات همین هم اندیشی ما با شما فرهیختگان حوزه زنان است تا بالاخره ما فضای موجود در عرصه فعالیت های بانوان را شناسایی کنیم بعد ببینیم در خصوص فضاهای موجود چه کاری می توانیم انجام دهیم.
انقلاب ما ۴۰ ساله شده است. روز اول که انقلاب کردیم می خواستیم شاه را بیرون کنیم، سپس می خواستیم جنگ را تمام کنیم و اکنون درصدد این هستیم که دولت اسلامی ایجاد کنیم. این اشکالاتی که به دولت وارد می دانیم را نگاه کنید. نه این دولت بلکه هر دولت دیگری هم باشد از برخی جهات ممکن است زیر سوال باشد چراکه آنچه می خواستیم از انقلاب و انتظار داشتیم محقق شود این نیست، این باید رشد کند و به نقطه ای برسد که بتوانیم به آن دولت اسلامی بگوییم. هنوز مقام معظم رهبری در فرآیند تحول اجتماعی دولت اسلامی به آن معنایی که دولت اسلامی باشد از هیچکدام از دولتها تعبیر نکردند.
انقلاب اسلامی را انجام دادیم اما دولت اسلامی را هنوز به دست نیاورده ایم و این همه گله به ویژه کاستی ها در حوزه زنان و خانواده به خاطر همین است و البته این پایان کار نیست چرا که نهایتا می خواهیم به تمدن اسلامی دست یابیم.
برای این امر باید سوالات پایه ای را در ابتدا جواب دهیم. یکی از سوالات پایه این است که وظایف و اختیارات نماینده ولی فقیه و نوع کار و برخوردی که با مدیران استان و مردم انجام دهد باید مشخص شود.
الان مسائل بزرگ حل شده است و کسی نمیتواند مثل سال ۵۹ به مرزهای ما حمله کند. میدانند ما کشور را سامان داده ایم.آن زمان دولت و قوه قضاییه نداشتیم اما کم کم شکل دادیم و به مراحلی رسیدیم که قدرت نظامی و قدرت سیاسی و رایزنی های منطقه ای و بین المللی ما تثبیت شده است و قدم اول انقلاب را برداشتیم. حالا زمانی است که باید به مبانی اجرایی دولت اسلامی و مباحث اجتماعی دیگر در حوزه زنان بپردازیم. در این زمینه، در ابتدا نیازمند نظریه پردازی هستیم و اینکه ببینیم در کجا ایستاده ایم و به کجا می خواهیم برسیم. متاسفانه در زمینه مسائل اجتماعی و فرهنگی بانوان و چگونگی نقش آفرینی های آنها در جامعه، نظریه پردازی مناسبی صورت نگرفته و چشم انداز صحیحی ترسیم نشده است که بدانیم زن مسلمان در جامعه اسلامی، چه جایگاه و شانیتی دارد و چه باید بکند.
یکی از بحث هایی که تکرار شد در رابطه با شورای فرهنگ عمومی استان بود و اینکه توقع داریم این کلان نگری ها و نظریه پردازی ها در این شورا انجام بگیرد. گاهی اوقات ما اسم ها فریبمان می دهد و واقعیت ها را پشت اسم ها نمی بینیم. نگاه خیلی عجیبی پشت این شورای فرهنگ عمومی است. وظیفه شورای فرهنگ عمومی چیست؟ اصلا شورای فرهنگ عمومی چیست؟ منظورشان و هدفشان از این مصوباتی که تعیین کرده اند چه بوده است؟ چه کسی باید این مصوبات را اجرا کند؟ اینها همه ابهامات و سوالات بی پاسخ درباره این شوراست.
بخش عمده اعضای شورای فرهنگ عمومی تقریبا هر ۲ سال یک بار عوض میشود و من با یک شورا که دائما تغییر می کند می خواهم کار فرهنگی
عمیق بکنم فلذا میبینیم که کار فرهنگی درستی شکل نمی گیرد مگر اینکه ما به عنوان نهاد روحانیت یا ولایت، یک تشکیلات داشته باشیم که این تشکیلات به عنوان نهاد اجتماعی نقش آفرینی بکند نه به عنوان ارگان و سازمان دولتی که تابع تغییرات مداوم مدیریتی است و بگوییم این تشکیلات ظرفیت کار کردن در حوزه فرهنگ را دارد. بنابراین ما ابزار لازم را برای کارهایی که میخواهیم انجام دهیم نساختیم.
ما باید به تقسیم کار بپردازیم و به ایجاد نهاد های مناسب فرهنگی و اجتماعی بپردازیم که کار را مستمر انجام دهد. بعد هر کسی که مسئولیتی را به عهده گرفت این کار مستمر را نظارت کند و به پیشرفت کار کمک دهد. اینکه انتظار داریم همه کارها را یک نفر انجام دهد اشتباه است و این تصور را از خودمان باید تغییر دهیم.
در مقوله امر به معروف و نهی از منکر یکی از بانوان محترم از امر به معروف و نهی از منکر سازمان یافته سخنانی را بیان فرمود.در این زمینه قبلا من به یک مسئله شرعی اشاره کردم که اگر فرد اقدام کرد و نتیجه نگرفت احتمال دادیم سازماندهی کنیم و جمع شویم و تشکیلات داشته باشیم اثر دارد پس باید برای اثربخشی بیشتر فریضه امر به معروف، تشکیلات ایجاد کنیم. پس تشکیلات نمیخواهد بگوید فرد کاری نکند، شما امروز در خیابان منکری دیدید باید نهی کنید اما شاید فضای اجتماعی موجود آماده نباشد و جواب لازم را نگیریم. برای اینکه این مورد را درست کنیم باید چه کار کنیم؟قدم بعدی را برمیداریم و تشکیلات را درست میکنیم و تلاشمان را افزایش می دهیم.ما باید حوزه فعالیت افراد را در محیط های مختلف تقویت کنیم تا بار بر روی دوش یک نفر نباشد برای اینکه یک نفر نمی تواند.
در دانشگاه به اساتید دانشگاه به عنوان گروه مرجع اجتماعی و ائمه جماعت مساجد گفتم که باید نقش خود را ایفا کنید.متاسفانه همه این ها کنار رفته اند و انتظار دارند نماینده ولی فقیه تمام این کارها را انجام دهد. ما باید طوری این گروه ها را تقویت کنیم که بتوانند نقش اجتماعی خود را ایفا کنند.
شما گله کردید که خانم ها نقش اجتماعی ضعیفی دارند اما مگر آقایان که شاید فرصت بیشتری برای نقش آفرینی دارند، نقش اجتماعی را به صوتر تام ایفا می کنند؟ چرا یک امام جماعت در محله خود نمی تواند درست یا غلط بودن کارها را برای مردم درست تشریح کند؟ چرا یک استاد دانشگاه نمی تواند برای دانشجویانش یک مساله دینی و یا اجتماعی را به خوبی جا بیندازد؟ بنابراین این ضعف وجود دارد اما به جنسیت فرد بستگی ندارد بلکه ایراد از جای دیگری است. ما ساختار اجتماعی و رشد و ارتقا اجتماعی در جامعه اسلامی را رها کردیم و همه اش شعار دادیم.
در خصوص رشد فرهنگ عفاف و حجاب، بنده نگاهم این است ما یکسری از کارهایی که به صورت عادی و به عنوان وظیفه سازمانی در نیروی انتظامی و یا سازمان تبلیغات و یا حوزه ها و دیگر نهادها و ارگانها انجام می دهیم کافی نیست و باید تکمیل شود و برای تکمیل این فعالیت ها نیاز به نیروی داوطلب داریم.این کاری است که باید از درون جامعه بجوشد و جامعه خودش مدافع حریم عفاف و حجاب شود.
متاسفانه مساله این است که طلبه ها و دانشجویان ما به عنوان فعالان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی در جامعه جا نیفتاده اند و صرفا مبانی نظری را بعضا فرا گرفته اند اما فعال اجتماعی نیستند و چیزی که الان نیاز داریم کارشناس فعال اجتماعی است.
سوال پیش می آید که حضور خانم ها در مجامع اداری و اجتماع را چگونه باید سامان داد؟ رسم و آداب این حضور چیست؟ اصلا در این موارد فکر نکردیم و پاسخ این سوالات را نداریم. یکی از مسائل ما این است که اکثر مباحثی که در جامعه مشکل داریم و به دنبال راهکار آن می گردیم، رهبر معظم انقلاب در موردش راهکار و راهبرد ارائه داده است و عملی نشده است. آیا ما هم باید راهبرد و راهکار بدهیم؟ ما باید به این درجه از فهم و درک برسیم که راهکارهای رهبر را باید اجرایی کنیم.
متناسب با مطالبات رهبر انقلاب، ما نهاد سازی، تشکیلات و جریان سازی که بتواند صحبت های رهبری را اجرایی کند نداریم و حتی ایراد بالاتری نیز داریم که چرا ما نمی توانیم صحبت های مقام معظم رهبری را تبدیل به گفتمان و مطالبه عمومی کنیم؟ بنابراین ضعف از ناحیه خود ما هست که رهبری را پذیرفته ایم و بلد نیستیم برای رهبر کار کنیم. قبل از آنکه بخواهیم در این راستا اقدامی را شروع کنیم بنده معتقدم باید یک سازماندهی درست داشته باشیم تا بتوانیم با یک تشکیلاتی که امکان اینکه حرفمان را عملیاتی کند به ما بدهد وارد فعالیت شویم.
فضای کار فرهنگی را باید متحول کنیم و توقع بنده این است که شما که در سنگر حجاب برتر هستید این مسیر را شروع کنید.