جایگاه شیراز به عنوان قطب الکترونیک حفظ شود

تصاویر ::

به گزارش روابط عمومی نهاد نماینده ولی فقیه در فارس و امام جمعه شیراز، آیت الله دژکام از کارخانجات مخابراتی ITMC (زیمنس سابق) شیراز بازدید کرد.

شرح بیانات آیت الله دژکام در این بازدید به شرح زیر می‌باشد:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

در ابتدا به همه شما بزرگواران عرض خداقوت و خسته نباشید می گویم.
بسیاری از ظرفیت های فارس و شیراز در طول این ۴۰ سال متاسفانه نادیده گرفته شده است یا تضعیف شده است اما امیدواریم که ان‌شاالله با همت همه دوستان، مدیران محترم و کسانی که فعال در این عرصه هستند بتوانیم به جایگاه اصلی خود برگردیم.مرکز صنایع مخابرات همانند صنایع الکترونیک شیراز بوده است.
حال اگر صاایران می شود صاشیراز یعنی افت برای ما؛ ما مخالف توسعه جاهای دیگر نیستیم اما باید جایگاه خودمان را به عنوان مرکز و قطب مهم کارهای الکترونیک حفظ کنیم و در این بازار رقابت کمک دهید تا شیراز جایگاه خود را داشته باشد.
ان‌شاالله تلاش های شما نتیجه بخش باشد و در دیدار بعدی ۷۲۰ فعال در کارخانجات مخابراتی را با یک رشد ارزشمند متوازن به همان ۷۰۰۰ کارمند و کارگر متخصصی که سابقا بوده است برگردانید و همه فعال باشند و در بازارهای جهانی برند شما شناخته شده باشد و فضای خوبی در شیراز برقرار باشد.
علاوه بر این، ۲-۳ نکته را صمیمانه خدمت شما مطرح میکنم.
آنچه که خدمت شما میخواهم بیان کنم الهام از آیه شریفه ۶۹ از سوره مبارک عنکبوت است که خدای متعال می فرماید ” وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا” ، و آنان که در راه ما با جان و مال خود تلاش کردند محققا آنها را به راه‌های معرفت و لطف خویش هدایت می‌کنیم.
جناب آقای رضوانی نکاتی را فرمودند که ناظر به مشکلاتی است که عرصه تولید در کشور ما دارد.
واقعیت این است که در برنامه جهانی، برای تولید یک سری از کالاها قرار نبوده است به کشور ما مجال و فرصتی داده شود، یعنی برنامه جهانی در مورد کشور ما این بوده است که ایران صادر کننده مواد اولیه باشد و محصولات های تک را اروپایی ها و آمریکایی ها تولید کرده و داشته باشند و آنها یک چمدان محصول بدهند و یک کشتی مواد اولیه بگیرند و این تقسیم کار جهانی بوده است و حتی کشوری مانند چین به عنوان یک واسطه، تولید کالاهای انبوهی که از نظر تکنولوژی خیلی اهمیت ندارند را بر عهده داشت.
وقتی بنا بوده است کشور ما در دنیا اینگونه باشد و برنامه ای است که هنوز هم آنها دلشان می خواهد اجرا شود طبیعتا ما در این عرصه ها حرفی برای گفتن نداشتیم.
بنده در فازهای اولیه پتروشیمی عسلویه که بودم برخی مدیران ایرانی خود ما خودباوری لازم را هنوز نداشتند و تصریحا اعلام می کردند که این حرف اشتباه است که ما بخواهیم این محصولات را تولید کنیم و حتی در رابطه با صنایع پایین دستی پتروشیمی عقیده داشتند چین تولید می کند و نیاز نیست خود ما تولید کننده باشیم و خیلی راحت هم به جوانان ما القاء می کردند که کشوری که نفت و گاز دارد چه نیازی است که جوانان ایرانی برای تولید زحمت بکشند.
در ادامه ما متوجه شدیم که اگر در این عرصه ها نتوانیم تولید کنیم استقلال خود را نمی توانیم حفظ کنیم یعنی استقلال سیاسی و بین المللی ما تحت الشعاع قرار می گیرد و بازی می خورد و به این نتیجه رسیدیم که باید وارد عرصه تولید شویم در حدی که بتوانیم یک اقتصاد مقاوم داشته باشیم.
ما هیچ وقت نباید ادعا کنیم که همه چیز را خود باید تولید کنیم چون بنا بر این است که انسان ها بر روی کره زمین با یکدیگر تعامل داشته باشند بلکه مهم این است که یک ملتی را نتوانند تحقیر کنند و نتوانند استقلال آن ملت و کشور را زیر سوال ببرند.در این حد که باشیم میتوانیم استقلالمان را حفظ کنیم و بقیه احتیاجاتمان را در معامله و تجارت با کشورهای دیگر تامین می کنیم.
ببینید در همین چند روز اخیر در سازمان ملل آمریکایی ها هنوز مدعی هستند که باید به ایران فشار بیاوریم تا هرچه میگوییم را ملت ایران بپذیرند اما ما عقیده داریم ابتدا از این مرحله بیرون برویم و در ادامه بقیه را با دنیا معامله خواهیم کرد و بیش از این مدعی نیستیم.
دشمنان می گویند شما اهل مذاکره نیستید.این چه مذاکره ای است که با تحریم، فشار و زور میخواهند هر چه میگویند را ما قبول کنیم؟مذاکره یعنی طرفین بتوانند مستقل تصمیم گیری نمایند و با یکدیگر معامله کنند.
یعنی ما دنبال این نیستیم که به کسی ضرر برسانیم بلکه نه ما ضرر کنیم نه آنها.قرآن نیز شعارش همین است و از ۱۴۰۰ سال پیش ما مسلمانان عقیده داریم که ” لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ ” ، نه ظلم کنید نه ظلم بپذیرید اما آنها می گویند ظلم بپذیرید اما ما اهل ظلم پذیری نیستیم ولی ظلم هم نخواهیم کرد.یعنی ان‌شاالله اگر ما در عرصه تمدن سازی به مرحله ای برسیم که از قدرت های اصلی تصمیم گیرنده دنیا باشیم بنا نداریم به دیگران ظلم کنیم.
ما به دنیا می خواهیم بگوییم تمدن آینده ما تمدن عدالت، عفو و انسانیت است و تمدن ما تمدن ظلم، جفا و بی انصافی نخواهد بود.
این حرف بزرگی است.حتی ملاحظاتی که مشاهده کردید رییس جمهور محترم در سفر اخیر خود به سازمان ملل داشتند به همین دلیل است و شاید برخی از ما دوست داشتیم که تمام حرف های ناگفته را بگوید و بزند اما این یک چارچوب است که دنیا بداند در آینده اگر میدان برای ما باز شود با چه کسی طرف هستند.
این نکته مهمی است.تمدن سازی از این نکته ها آغاز می شود که ما به دنیا بگوییم اینگونه هستیم.شما نمی گذارید میدان داری کنیم اما ما خود میدان را به دست خواهیم آورد و بعد باز هم همین طور خواهیم بود یعنی وقتی به قدرت می رسیم قدرت ما همراه با عدالت، عفو و انسانیت خواهد بود نه قدرتی که بخواهد ظلم کند.این روش ما خواهد بود.
برای اینکه بخواهیم این حرف را به دشمن بزنیم یک روزی درون کشور خود و در مرزهای خود جنگیدیم.برای شکستن حصر آبادان و آزاد سازی خرمشهر جنگیدیم.برخی از شما آن روزها را به خاطر دارید و روزها و سالهای سختی بود.
هر کدام از ما در اطراف خود عده قابل توجه ای شهید داریم که بدهکار آنها هستیم.آنها نبرد کردند تا ما بتوانیم بگوییم حق تصمیم گیری سیاسی داخل کشور با خودمان است و در ادامه برای این دفاع خیلی ایثارگری و جانبازی شد.
دوستان زیادی پس از جنگ دوره آموزش های تخصصی جنگ (دافوس) را دیدند و عقیده دارند اگر این آموزش ها را در زمان جنگ بلد بودیم کمتر تلفات می دادیم.بله؛ آن زمان بلد نبودیم اما باید چه کار می کردیم؟نباید می جنگیدیم و از خود دفاع میکردیم؟ باید اول تکنولوژی را یاد می گرفتیم؟ ما باید می جنگیدیم و در ضمن نبرد این مسائل را یاد می گرفتیم و پیش می رفتیم.
از آن روزی که حتی آموزش های اولیه را بلد نبودیم تا به امروز که الحمدالله سامانه های دفاعی در کشور طراحی وتولید می شود کار به جایی رسیده است که پهباد فوق پیشرفته متجاوز دشمن که نهایت تکنولوژی روز دنیا در آن بکار رفته را منهدم می کنیم و به دشمن ثابت می کنیم که امروز چه هستیم که در نمایشگاه های نظامی دنیا عقیده دارند ما نیاز به اس۴۰۰ نداریم و سامانه های ما در همان حد است و امروز سوریه باور ۳۷۳ شما را خریدار است و اس ۳۰۰ روسیه را نمی خواهد.این نقطه ای است که در طی مسیر انقلاب به آن رسیده ایم.
در ادامه مسیر انقلاب، متوجه شدیم که هر نقطه ضعفی داشته باشیم از همان طریق ما را تحت فشار قرار می دهند.امروز آن چیزی که به تعبیر جوانان پاشنه آشیل کشور شده است مسائل اقتصادی است که در این رابطه به نوعی دارند به ایران فشار می آورند و باید این مورد را حل کنیم.
اگر کسی فکر میکند که ما در عرصه این نبرد اقتصادی می توانیم راهی غیر از آنی که در عرصه نظامی و ۸ سال دفاع مقدس داشتیم برویم تحلیل دقیقی ندارد و ما همان مسیر را باید برویم.
مسلما جاهایی شکست می خوریم و گاهی عقب نشینی داریم و در پاتک هایی که دشمن به ما می زند تلفات می دهیم و شرکت ها و ساختارهای اقتصادی ما بهم می ریزد اما مطمئن هستیم که طی کردن صحیح این راه را نیز بلد می شویم.
یک روز در ایران شروع به عرضه نفت در بازار کردند و به دنبال این بودند که خود معامله کنیم و ابلاغیه زندن که اگر کسی بتواند نفت را بفروشد مقداری از سود را بردارد که متاسفانه همین مساله مامن بسیاری از اختلاس ها شد.
حال راه حلی جدید ایجاد کردیم و در بورس عرضه می کنیم یعنی پول را نقد می گیریم تا دست شخص نباشد و ما را بازی دهد.
خب طبیعتا تا تجربه را انجام ندهیم راه صحیحش را یاد نمی گیریم و اگر تجربه کنیم ممکن است با این موارد برخورد کنیم.نمی توانیم دست روی دست بگذاریم و کاری انجام ندهیم.
همان طور که در ابتدای سخنانم عرض کردم خدای متعال در قرآن کریم فرموده است که اگر در راه خدا مجاهدت و تلاش را شروع کنید خدای متعال هم راه های پیروزی را مقابل شما قرار می دهد و شما را هدایت خواهد کرد.
ما از نظر تولید و سایر سرفصل های اقتصاد مقاومتی باید از این مرحله ای که در آن هستیم رد شویم و به مرحله ای برسیم که توان انجام کار و عبور از این مشکلات و مسائل را داشته باشیم.
مسلما گاهی ما جلو می رویم و گاهی دشمن جلو می آید و عرصه نبرد همین است.فکر نکنیم اصلا شکست نمیخوریم.تجربه خواهیم کرد و در ضمن تجربیات خود خواهیم آموخت و گاهی شکست می خوریم و دوباره ادامه می دهیم و این مسیر همین خواهد بود.
مسلما بسیاری از کارهایی که به نظر شما امروز می توانیم انجام دهیم و هنوز باور آن در بانکهای ما، در استانداری، در مدیران فرهنگی و اقتصادی ما ایجاد نشده است با تلاش شما باور خواهند کرد و همراهی می کنند و کار جلو می رود.
در این بین ترامپ نیز خدمت بزرگی به ما کرد و آنقدر ایران و ملت ما را تحریم کرد که دوباره همه کسانی که هنوز چشم امید به غرب داشتند دوباره سراغ شما و دیگر صنایع دانش بنیان داخلی بیایند.
یک طرف قراردادی که ریسک کردید، پای کار ایستادید و فعال شدید همت شما بود و طرف دیگر که لطف خفیه الهی و درواقع فرصت بود این بود که ما تحریم شدیم و درهای واردات به روی مدیران ما بسته شد وگرنه جنس را می خریدند و دیگر سراغ صنعتگر داخلی نمی آمدند.
این نوع کار را باید قدر بدانیم و گاهی دشمن خود زمینه ساز کار خیر برای ما می شود.وقتی جنس شما رفت و کار جواب داد برای بار بعد راحت تر از شما می خرند.